रावण ने मंदोदरी की बात ठुकराई
 
बिहँसा नारि बचन सुनि काना । अहो मोह महिमा बलवाना ॥
नारि सुभाउ सत्य सब कहहीं । अवगुन आठ सदा उर रहहीं ॥१॥
 
साहस अनृत चपलता माया । भय अबिबेक असौच अदाया ॥
रिपु कर रुप सकल तैं गावा । अति बिसाल भय मोहि सुनावा ॥२॥
 
सो सब प्रिया सहज बस मोरें । समुझि परा प्रसाद अब तोरें ॥
जानिउँ प्रिया तोरि चतुराई । एहि बिधि कहहु मोरि प्रभुताई ॥३॥
 
तव बतकही गूढ़ मृगलोचनि । समुझत सुखद सुनत भय मोचनि ॥
मंदोदरि मन महुँ अस ठयऊ । पियहि काल बस मतिभ्रम भयऊ ॥४॥
 
(दोहा)
एहि बिधि करत बिनोद बहु प्रात प्रगट दसकंध ।
सहज असंक लंकपति सभाँ गयउ मद अंध ॥ १६(क) ॥
 
(सोरठा)
फूलह फरइ न बेत जदपि सुधा बरषहिं जलद ।
मूरुख हृदयँ न चेत जौं गुर मिलहिं बिरंचि सम ॥ १६(ख) ॥

રાવણ મંદોદરીની સલાહને હસી કાઢે છે
 
હસ્યો સુણી નારીની વાણ અહો મોહમહિમા બળવાન,
વિચિત્ર સ્ત્રીનો ખરે સ્વભાવ, અવગુણ આઠ રહે ઉરમાંહ્ય.
 
સાહસ અનૃત ચપળતા છળ, ભય અવિનય નિર્દયતા મળ;
રિપુના ગુણ તેં કહ્યા વિશાળ, ભય દર્શાવ્યો મને કરાળ.
 
પ્રિયા, સહજ વશ વિશ્વ મને, સમજાયો મહિમા ન તને;
પ્રિયા, ચતુરતા તુજ જાણી, બોલી મુજ પ્રતાપવાણી.
 
ગૂઢ વાત તુજ મૃગલોચની, સમજ્યે સુખપ્રદ ભયમોચની;
કર્યો સતીએ એમ વિચાર પતિને મતિભ્રમ થયો અપાર.
 
(દોહરો)          
વિનોદ કરતાં એમ એ પ્રભાતમાં દસકંધ,
સભામહીં આવ્યો સહજ નિર્ભય મદથી અંધ.
 
અમૃતજલ વરસે છતાં નેતર ના જ ફળે,
જાગે મૂર્ખ ન એમ જો ગુરુ બ્રહ્માય મળે.