श्रीराम लक्ष्मण को धीरज रखने के लिए कहते है
 
तिमिरु तरुन तरनिहि मकु गिलई । गगनु मगन मकु मेघहिं मिलई ॥
गोपद जल बूड़हिं घटजोनी । सहज छमा बरु छाड़ै छोनी ॥१॥
 
मसक फूँक मकु मेरु उड़ाई । होइ न नृपमदु भरतहि भाई ॥
लखन तुम्हार सपथ पितु आना । सुचि सुबंधु नहिं भरत समाना ॥२॥
 
सगुन खीरु अवगुन जलु ताता । मिलइ रचइ परपंचु बिधाता ॥
भरतु हंस रबिबंस तड़ागा । जनमि कीन्ह गुन दोष बिभागा ॥३॥
 
गहि गुन पय तजि अवगुन बारी । निज जस जगत कीन्हि उजिआरी ॥
कहत भरत गुन सीलु सुभाऊ । पेम पयोधि मगन रघुराऊ ॥४॥
 
(दोहा)  
सुनि रघुबर बानी बिबुध देखि भरत पर हेतु ।
सकल सराहत राम सो प्रभु को कृपानिकेतु ॥ २३२ ॥
 
શ્રીરામ લક્ષ્મણને શાંત પાડે છે
 
તિમિર તરુણ રવિને છો ગળે, ગગન સમાઇ મેઘે મળે;
અગસ્ત્ય ગોપાદ જલમાં મરે, ધરતી સહજ ક્ષમા પરહરે;
 
મશક ફૂંકથી મેરુય ચળે; ભરત તોય શુચિ ઉત્તમ ખરે,
રાજ્ય મદે ન પ્રભાવિત થાય, કહું શપથ સાથે મનમાંહ્ય.
 
સગુણ દૂધ અવગુણ જળસાથ રચે જગતને જગના નાથ;
ભરત હંસ રવિવંશ તડાગ, જન્મી કર્યા ગુણદોષ વિભાગ.
 
ગ્રહતાં ગુણને અવગુણ તજી, ભરતે યશથી જગને સજી,
અજવાળ્યું જીવન સપ્રેમ, વદ્યા રામ પ્રેમમગન જેમ.
 
(દોહરો)
રઘુવરની વાણી સુણી, પેખી ભરત પ્રતિ પ્રેમ,
કૃપાનિધાન ન રામશા, વદ્યા દેવતા એમ.