वसंत ऋतु में कुदरत की शोभा
 
बिटप बिसाल लता अरुझानी । बिबिध बितान दिए जनु तानी ॥
कदलि ताल बर धुजा पताका । दैखि न मोह धीर मन जाका ॥१॥
 
बिबिध भाँति फूले तरु नाना । जनु बानैत बने बहु बाना ॥
कहुँ कहुँ सुन्दर बिटप सुहाए । जनु भट बिलग बिलग होइ छाए ॥२॥
 
कूजत पिक मानहुँ गज माते । ढेक महोख ऊँट बिसराते ॥
मोर चकोर कीर बर बाजी । पारावत मराल सब ताजी ॥३॥
 
तीतिर लावक पदचर जूथा । बरनि न जाइ मनोज बरुथा ॥
रथ गिरि सिला दुंदुभी झरना । चातक बंदी गुन गन बरना ॥४॥
 
मधुकर मुखर भेरि सहनाई । त्रिबिध बयारि बसीठीं आई ॥
चतुरंगिनी सेन सँग लीन्हें । बिचरत सबहि चुनौती दीन्हें ॥५॥
 
लछिमन देखत काम अनीका । रहहिं धीर तिन्ह कै जग लीका ॥
एहि कें एक परम बल नारी । तेहि तें उबर सुभट सोइ भारी ॥६॥
 
(दोहा) 
तात तीनि अति प्रबल खल काम क्रोध अरु लोभ ।
मुनि बिग्यान धाम मन करहिं निमिष महुँ छोभ ॥ ३८(क) ॥
 
लोभ कें इच्छा दंभ बल काम कें केवल नारि ।
क्रोध के परुष बचन बल मुनिबर कहहिं बिचारि ॥ ३८(ख) ॥
 
વસંત ઋતુમાં વનની શોભા
 
લતા વિંટતી વૃક્ષ વિશાળ, બાંઘ્યા જાણે વિવિધ વિતાન;
તાડકેળ શુભ ધજાસમાન, દેખી ધીર ન મોહે પ્રાણ.
 
વૃક્ષો ફાલ્યા વિવિધ પ્રકાર, બહુવિધ બાણાવણી રસાળ;
સુંદર વૃક્ષ ક્યાંય સોહે, અલગ પડાવ કર્યા કોયે.
 
કૂજે કોયલ ગજસમ મત્ત, બોલે સારસપક્ષી પ્રમત્ત;
મોર ચકોર હંસ શુક તેમ દીસે અશ્વ જ હોયે જેમ.
 
લાકવ તેતર પદચરજૂથ, કોણ વર્ણવે કામવરૂથ;
રથ પર્વતની શિલા બની, ઝરણ નગારાં કરે ધ્વનિ;
 
ચાતક પક્ષી બનતા ભાટ, ગુણસમૂહની કરતાં વાત
મધુકર સ્વર ભેરી શરણાઇ, ત્રિવિધ વાયુ દૂત બન્યો વાઇ.
ચતુરંગી સેના સહ એમ આવાહન કરે કામ સપ્રેમ.
 
જગમાં રહી શકે જે ધીર, અનંગથી ના બને અધીર,
તે જ વીર સાચો કહેવાય જેનાથી નિર્મળ રહેવાય.
એનું એક પરમબળ સ્ત્રી, એથી ઉગરે તે નરવીર.
 
(દોહરો)  
ત્રણે કહ્યા અતિપ્રબળ ખલ કામ ક્રોધ ને લોભ,
જ્ઞાની મુનિ મનમાં કરે માત્ર વિપળમાં ક્ષોભ.
 
બળ લોભતણાં દંભ ને ઇચ્છા ઉભય ગણાય,
કામ ક્રોધ બળ સ્ત્રી તથા વચન કઠોર મનાય.