कायेन मनसा बुद्ध्या केवलैरिन्द्रियैरपि ।
योगिनः कर्म कुर्वन्ति सङ्गं त्यक्त्वात्मशुद्धये ॥५-११॥

યોગીઓ આત્માની વિશુદ્ધિને માટે આસક્તિરહિત બનીને તનથી, મનથી, બુદ્ધિથી અને એકલી ઈન્દ્રિયોથી પણ કર્મ કરે છે.

kayena manasa budhaya kevalaia indriyaih api
yoginah karma kurvanti samgam tyaktva atmashudd haye.

કાયા મન બુધ્ધિ થકી, ફકત ઈન્દ્રિયોથી,
શુધ્ધિકાજ કર્મો કરે યોગી સંગ તજી.
*
युक्तः कर्मफलं त्यक्त्वा शान्तिमाप्नोति नैष्ठिकीम् ।
अयुक्तः कामकारेण फले सक्तो निबध्यते ॥५-१२॥

yuktah karmaphalam tyaktva shantim aproti naisthikim
ayuktah kamakarena phale sakto nibadhyate

sarva karmani manasa sanyasya aste sukham vashi
nav dvare pure dehi naiva kurvan na kavyana

મનથી કર્મ તજી, રહી નવદ્વારે નગરે,
કર્મ કરાવે ના કદી આત્મા કર્મ કરે.
*
न कर्तृत्वं न कर्माणि लोकस्य सृजति प्रभुः ।
न कर्मफलसंयोगं स्वभावस्तु प्रवर्तते ॥५-१४॥

na kartvam na karmani lokasya srijati prabhuh,
na karmaphola danyogam svabhavah tu pravartate

કર્મ અને કર્તૃત્વ ને કર્મફળતણો યોગ,
પ્રભુ કરે નહીં, એ બધો પ્રકૃતિનો છે ભોગ.
*
नादत्ते कस्यचित्पापं न चैव सुकृतं विभुः ।
अज्ञानेनावृतं ज्ञानं तेन मुह्यन्ति जन्तवः ॥५-१५॥

na adatye kasyachit papam na cha eva sukritam vibhuh
agyanena avritam gyanam ten muhyanti jantavah

પાપ પુણ્ય કોઈતણું ઈશ્વર ના ખાયે,
જીવભર્યા અજ્ઞાનથી તેથી મોહાયે.