पत्रं पुष्पं फलं तोयं यो मे भक्त्या प्रयच्छति ।
तदहं भक्त्युपहृतमश्नामि प्रयतात्मनः ॥९-२६॥

patram pushpam phalam toyam yah me bhaktya prayachhati
tat aham bhaktyuphritam ashnami prayatamanah

ફળ કે ફૂલ મને ધરે, પર્ણ તેમ પાણી,
ધર્યુ ભાવથી સર્વ હું આરોગું દાની.
*
यत्करोषि यदश्नासि यज्जुहोषि ददासि यत् ।
यत्तपस्यसि कौन्तेय तत्कुरुष्व मदर्पणम् ॥९-२७॥

yat karoshi yat ashnasi yat juhosi dadasi yat
yat tapasyasi kaunteya tat kurushva madarpanam

shubhashubh phalaih evam mokshashe karmabandhanaih
sanyasyogayuktatma vimuktah mama upaishyasi

સારાં નરસાં કર્મથી એમ જ તું છૂટશે,
ત્યાગ યોગથી ને મને પ્રાપ્ત કરી ચૂકશે.
*
समोऽहं सर्वभूतेषु न मे द्वेष्योऽस्ति न प्रियः ।
ये भजन्ति तु मां भक्त्या मयि ते तेषु चाप्यहम् ॥९-२९॥

samah ahavi sarvabhutesu na me dveshyah asti na priyah
ye bhajanti tu mama bhaktya mayi te su cha api aham

મારે શત્રુમિત્ર ના, સૌયે સરખાં છે,
ભજે ભાવથી તે છતાં નજીક અદકાં છે.
*
अपि चेत्सुदुराचारो भजते मामनन्यभाक् ।
साधुरेव स मन्तव्यः सम्यग्व्यवसितो हि सः ॥९-३०॥

api cheta suducharah bhajate mama ananyabhak
sadhuh eva sah mantavyah samyak vyvasitah hi sah

ખૂબ અધર્મીયે મને ભજે કરીને પ્રેમ,
તો તે સંત થઈ જશે, પામી મારી રે’મ.