कर्मणः सुकृतस्याहुः सात्त्विकं निर्मलं फलम् ।
रजसस्तु फलं दुःखमज्ञानं तमसः फलम् ॥१४-१६॥

karmanah sukritasya ahuh satvika nirmalam phalam
rajasah tu phelam duhkham agyanam tamasah phalam

સત્કર્મ તણું સાત્વિક તેમજ નિર્મલ ફલ સાચે જ મળે,
રજનું ફલ છે દુઃખ તેમ, તમનું ફલ છે અજ્ઞાન ખરે.
*
सत्त्वात्संजायते ज्ञानं रजसो लोभ एव च ।
प्रमादमोहौ तमसो भवतोऽज्ञानमेव च ॥१४-१७॥

satvat sanjayate gyanam rajasah lobhah eva cha
pramadmoha tamasah bhavatah agyanam eva cha

urdham gachhanti satvasthah madhye tisthanti rajasah
jaghanya gunavritisthah adhah gachhanti tamasah

સાત્વિક ગતિ ઉત્તમ લભે, રાજસ મધ્યમને,
તમોગુણી લોકો લભે સદા અધમ ગતિને.

नान्यं गुणेभ्यः कर्तारं यदा द्रष्टानुपश्यति ।
गुणेभ्यश्च परं वेत्ति मद्भावं सोऽधिगच्छति ॥१४-१९॥

na anyamgunebhyah kartaram yada dristva anupashyati
gunebhyah cha parava vetti madbhavan sah adhigachhati

કર્મતણો કર્તા નથી ગુણો વિના કોઇ,
આત્મા ગુણથી પર સદા, સમજે એ કોઇ.

ત્યારે તે મુજ ભાવને પ્રાપ્ત થઇ જાયે,
નિર્વિકાર બનતાં મને પ્રાપ્ત થઇ જાયે.
*
गुणानेतानतीत्य त्रीन्देही देहसमुद्भवान् ।
जन्ममृत्युजरादुःखैर्विमुक्तोऽमृतमश्नुते ॥१४-२०॥

gunam etam atitya trini dehi dehsamudhavana
janma mrityajara duhkhaih vinuktah amritam ashnute

આ ત્રણ ગુણને જીતતાં જે તેથી પર થાય,
જન્મજરાથી તે છૂટી અમૃતરસમાં ન્હાય.