देवो द्वारा श्रीराम की स्तुति
 
तब रघुपति अनुसासन पाई । मातलि चलेउ चरन सिरु नाई ॥
आए देव सदा स्वारथी । बचन कहहिं जनु परमारथी ॥१॥
 
दीन बंधु दयाल रघुराया । देव कीन्हि देवन्ह पर दाया ॥
बिस्व द्रोह रत यह खल कामी । निज अघ गयउ कुमारगगामी ॥२॥
 
तुम्ह समरूप ब्रह्म अबिनासी । सदा एकरस सहज उदासी ॥
अकल अगुन अज अनघ अनामय । अजित अमोघसक्ति करुनामय ॥३॥
 
मीन कमठ सूकर नरहरी । बामन परसुराम बपु धरी ॥
जब जब नाथ सुरन्ह दुखु पायो । नाना तनु धरि तुम्हइँ नसायो ॥४॥
 
यह खल मलिन सदा सुरद्रोही । काम लोभ मद रत अति कोही ॥
अधम सिरोमनि तव पद पावा । यह हमरे मन बिसमय आवा ॥५॥
 
हम देवता परम अधिकारी । स्वारथ रत प्रभु भगति बिसारी ॥
भव प्रबाहँ संतत हम परे । अब प्रभु पाहि सरन अनुसरे ॥६॥
 
(दोहा)
करि बिनती सुर सिद्ध सब रहे जहँ तहँ कर जोरि ।
अति सप्रेम तन पुलकि बिधि अस्तुति करत बहोरि ॥ ११० ॥
 
દેવો સ્તુતિ કરે છે
 
રઘુપતિનું અનુશાસન પામી માતલિ ગયો ચરણ શિર નામી;
આવ્યા દેવ સદા સ્વારથી, વદ્યા વચન જેમ પરમારથી.
 
દીનબંધુ રઘુરાય દયાળ કરી દેવ પર કૃપા અપાર;
વિશ્વદ્રોહરત ખલ કામી નિજ અઘ મર્યો કુમારગગામી.
 
સદા એકરસ સમ અવિનાશ પરબ્રહ્મ તમે સહજ ઉદાસ;
અકલ અગુણ અજ અનઘ અમોઘ, અજય અનામય કરુણાસ્ત્રોત.
 
મીન કમઠ સૂકર નરહરી વામન પરશુરામ વપુ ધરી,
જ્યારે પણ દુ:ખ પામ્યા દેવ, તમે કરી સ્નેહથકી સેવ.
 
મલિન હૃદય ખલ આ સુરદ્રોહી કામલોભમદરત અતિક્રોધી,
અધમાધમ ગતિ પામ્યો શ્રેષ્ઠ આશ્ચર્ય થયું અમને એ જ.
 
ઉત્તમ અધિકારી અમ દેવ સ્વાર્થે વિસરી ભક્તિસેવ,
ભવસાગરમાં પડયા સદાય, આવ્યા શરણે પાહિ દયાળ !
 
(દોહરો)           
અરજ સાથે સૌ સિદ્ધસુર રહ્યા પ્રણામ કરી,
પુલકિત તન બ્રહ્મા રહ્યા સ્તુતિ સપ્રેમ ધરી.