श्रीराम ने विभीषण को लंकापति घोषित किया

सुन लंकेस सकल गुन तोरें । तातें तुम्ह अतिसय प्रिय मोरें ॥
राम बचन सुनि बानर जूथा । सकल कहहिं जय कृपा बरूथा ॥१॥

Sunu Lankesh sakal gun tore Taate tumh atisay priy more ।
Raam bachan suni baanar jootha Sakal kahahi jay krupa barootha ॥

सुनत बिभीषनु प्रभु कै बानी । नहिं अघात श्रवनामृत जानी ॥
पद अंबुज गहि बारहिं बारा । हृदयँ समात न प्रेमु अपारा ॥२॥

Sunat Bibheeshanu prabhu kai baanee Nahi aghaat shravanaamrut jaanee ।
Pad Ambuj gahi baarahi baara Hriday samaat na premu apaara ॥

सुनहु देव सचराचर स्वामी । प्रनतपाल उर अंतरजामी ॥
उर कछु प्रथम बासना रही । प्रभु पद प्रीति सरित सो बही ॥३॥

Sunahu dev sacharaachar swamee Pranatapaal ur antarajaamee ।
Ur kachhu pratham baasana rahee Prabhu pad preeti sarit so bahee ॥

अब कृपाल निज भगति पावनी । देहु सदा सिव मन भावनी ॥
एवमस्तु कहि प्रभु रनधीरा । मागा तुरत सिंधु कर नीरा ॥४॥

Ab krupaal nij bhagat paavanee Dehu sada siv man bhaavanee ।
Evamastu kahi prabhu ranadheera Maaga turat sindhu kar neera ॥

जदपि सखा तव इच्छा नाहीं । मोर दरसु अमोघ जग माहीं ॥
अस कहि राम तिलक तेहि सारा । सुमन वृष्टि नभ भई अपारा ॥५॥

Jadapi sakha tav ichchha naahee Mor darasu amogh jag maahee ।
As kahi Raam tilak tehi saara Suman brushti nabh bhai apaara ॥

(दोहा)
रावन क्रोध अनल निज स्वास समीर प्रचंड ।
जरत बिभीषनु राखेउ दीन्हेउ राजु अखंड ॥ ४९(क) ॥

Raavan krodh anal nij svaas sameer prachand ।
Jarat Bibheeshan raakheu deenheu raaju akhand ॥

जो संपति सिव रावनहि दीन्ह दिएँ दस माथ ।
सोइ संपदा बिभीषनहि सकुचि दीन्ह रघुनाथ ॥ ४९(ख) ॥

Jo sampati siv ravanahi deenhi die das math ।
Soi sampada Bibheeshanhi sakuchi deenhi Raghunaath ॥