राम के आगमन से सब लोग हर्षित
 
गाँव गाँव अस होइ अनंदू । देखि भानुकुल कैरव चंदू ॥
जे कछु समाचार सुनि पावहिं । ते नृप रानिहि दोसु लगावहिं ॥१॥
 
कहहिं एक अति भल नरनाहू । दीन्ह हमहि जोइ लोचन लाहू ॥
कहहिं परस्पर लोग लोगाईं । बातें सरल सनेह सुहाईं ॥२॥
 
ते पितु मातु धन्य जिन्ह जाए । धन्य सो नगरु जहाँ तें आए ॥
धन्य सो देसु सैलु बन गाऊँ । जहँ जहँ जाहिं धन्य सोइ ठाऊँ ॥३॥
 
सुख पायउ बिरंचि रचि तेही । ए जेहि के सब भाँति सनेही ॥
राम लखन पथि कथा सुहाई । रही सकल मग कानन छाई ॥४॥
 
(दोहा)   
एहि बिधि रघुकुल कमल रबि मग लोगन्ह सुख देत ।
जाहिं चले देखत बिपिन सिय सौमित्रि समेत ॥ १२२ ॥
 
રામના આગમનથી સર્વ સ્થળે ઉત્સવ
 
(દોહરો) 
રામ જતા જ્યાં ત્યાં થતા લોક પ્રેમવશ સર્વ,
ગામેગામ મનાવતાં પ્રસન્નતાથી પર્વ.
 
મળ્યો ભાનુકુળ-કુમુદિની વિધુને છે વનવાસ
સુણી દોષ દેતા બધા માતપિતાને ખાસ.
 
કોઇ કહેતા રાજવી છે અતિશય સારા
દર્શનનો લ્હાવો ધર્યો એથી આ ન્યારા.
 
નરનારી સુંદર અને સરળ વાત કહેતાં
સ્નેહભરેલાં લ્હાવને લોચનના લેતાં.
 
માતપિતા છે ધન્ય એ ધર્યો જેમણે જન્મ,
નગર ધન્ય; તે ગામને ગિરિવન સ્થળને ધન્ય
 
જતાં જ્યાં ત્રણે; એમના પ્રેમી બ્રહ્મા ધન્ય
રચી જેમણે એમને સફળ કર્યો છે જન્મ.
 
રઘુકુળકમળ રવીન્દ્રશા સૌને સુખ ધરતા
રઘુપતિ નિર્ભય વનમહીં એ આગળ વધતા.