विभीषण ने रावण को समजाया

तात राम नहिं नर भूपाला । भुवनेस्वर कालहु कर काला ॥
ब्रह्म अनामय अज भगवंता । ब्यापक अजित अनादि अनंता ॥१॥

Taat Raam nahi nar bhoopaala Bhuvaneshwar kaalahu kar kaala ।
Brahm anaamay aj bhagavanta Byapak ajit anaadi ananta ॥

गो द्विज धेनु देव हितकारी । कृपा सिंधु मानुष तनुधारी ॥
जन रंजन भंजन खल ब्राता । बेद धर्म रच्छक सुनु भ्राता ॥२॥

Go dwij dhenu dev hitakaaree Krupa sindhu manush tanudhaaree ।
Jan ranjan bhanjan khal braata Bed dharm rachchhak sunu bhrata ॥

ताहि बयरु तजि नाइअ माथा । प्रनतारति भंजन रघुनाथा ॥
देहु नाथ प्रभु कहुँ बैदेही । भजहु राम बिनु हेतु सनेही ॥३॥

Tohi bayaru taji naaia maatha Pranataarati bhanjan Raghunaatha ।
Dehu naath prabhu kahu baidehee Bhajahu Raam binu hetu sanehee ॥

सरन गएँ प्रभु ताहु न त्यागा । बिस्व द्रोह कृत अघ जेहि लागा ॥
जासु नाम त्रय ताप नसावन । सोई प्रभु प्रगट समुझु जियँ रावन ॥४॥

Saran gae prabhu taahu na tyaaga Biswa droh krut agh jehi laaga ।
Jaasu naam tray taap nasavan Soi prabhu pragat samuzu jiy Raavan ॥

(दोहा)
बार बार पद लागउँ बिनय करउँ दससीस ।
परिहरि मान मोह मद भजहु कोसलाधीस ॥ ३९(क) ॥

Baar baar pad laagau binay karau dasasees ।
Parihari maan moh mad bhajahu kosalaadhees ॥

मुनि पुलस्ति निज सिष्य सन कहि पठई यह बात ।
तुरत सो मैं प्रभु सन कही पाइ सुअवसरु तात ॥ ३९(ख) ॥

Muni pulasti nij sisya san kahi pathai yah baat ।
Turat so mai prabhu san kahee paai suavasaru taat ॥