लंकात्याग करके विभीषण चला श्रीराम की शरण में

अस कहि चला बिभीषनु जबहीं । आयूहीन भए सब तबहीं ॥
साधु अवग्या तुरत भवानी । कर कल्यान अखिल कै हानी ॥१॥

As kahi chala Bibheeshan jabahee Aayuheen bhae sab tabahee ।
Saadhu avagya turat bhavaanee Kar kalyaan akhil kai haanee ॥

रावन जबहिं बिभीषन त्यागा । भयउ बिभव बिनु तबहिं अभागा ॥
चलेउ हरषि रघुनायक पाहीं । करत मनोरथ बहु मन माहीं ॥२॥

Raavan jabahi Bibheeshan tyaaga Bhayau bibhav binu tabahi abhaaga ।
Chaleu harashi Raghunaayak paahee Karat manorath bahu man maahee ॥

देखिहउँ जाइ चरन जलजाता । अरुन मृदुल सेवक सुखदाता ॥
जे पद पसरि तरी रिषिनारी । दंड़क कानन पावनकारी ॥३॥

Dekhihau jaai charan jalajaata Arun mrudul sevak sukhadaata ।
Je pad parasi taree rishinaaree Dandak Kaanan paavanakaaree ॥

जे पद जनकसुताँ उर लाए । कपट कुरंग संग धर धाए ॥
हर उर सर सरोज पद जेई । अहोभाग्य मैं देखिहउँ तेई ॥४॥

Je pad Janakasuta ur laae Kapat kurang sang dhar dhaae ।
Har ur sar saroj pad jei Ahobhagya mai dekhihau tei ॥

(दोहा)
जिन्ह पायन्ह के पादुकन्हि भरतु रहे मन लाइ ।
ते पद आजु बिलोकिहउँ इन्ह नयनन्हि अब जाइ ॥ ४२ ॥

Jinh paayanh ke paadukanhi bharatu rahe man laai ।
Te pad aaju bilokihau inh nayananhi ab jaai ॥