भरत की बारी  
 
सभा सकुच बस भरत निहारी । रामबंधु धरि धीरजु भारी ॥
कुसमउ देखि सनेहु सँभारा । बढ़त बिंधि जिमि घटज निवारा ॥१॥
 
सोक कनकलोचन मति छोनी । हरी बिमल गुन गन जगजोनी ॥
भरत बिबेक बराहँ बिसाला । अनायास उधरी तेहि काला ॥२॥
 
करि प्रनामु सब कहँ कर जोरे । रामु राउ गुर साधु निहोरे ॥
छमब आजु अति अनुचित मोरा । कहउँ बदन मृदु बचन कठोरा ॥३॥
 
हियँ सुमिरी सारदा सुहाई । मानस तें मुख पंकज आई ॥
बिमल बिबेक धरम नय साली । भरत भारती मंजु मराली ॥४॥
 
(दोहा) 
निरखि बिबेक बिलोचनन्हि सिथिल सनेहँ समाजु ।
करि प्रनामु बोले भरतु सुमिरि सीय रघुराजु ॥ २९७ ॥
 
ભરતનો વારો
 
(દોહરો)
સભાતણા સંકોચને દેખી ધૈર્ય ધરી
કુસમય ભરત વિચારતાં બોલ્યા સ્નેહ સ્મરી.
 
અતિ અયોગ્ય વર્તન ક્ષમા કરજો આજ તમે,
કઠોર વચનોને કહું મૃદુ નાના વદને.
 
સ્મર્યે શારદા હૃદયથી મુખકમળે આવી;
મંજુ મરાલી ભરતની વિમળ ધર્મવાણી.
 
વિવેકનેત્રે નીરખતાં સ્નેહે શિથિલ સમાજ,
ભરત વદ્યા વંદી સ્મરી સીતા ને રઘુરાજ.