सागर को सुखा दो, लक्ष्मण ने श्रीराम को कहा 

सखा कही तुम्ह नीकि उपाई । करिअ दैव जौं होइ सहाई ॥
मंत्र न यह लछिमन मन भावा । राम बचन सुनि अति दुख पावा ॥१॥

Sakha kahee tumh neeki upaai Karia daiv jau hoi sahaai ।
Mantra na yah lachhiman man bhaava Raam bachan suni ati dookh paava ॥

नाथ दैव कर कवन भरोसा । सोषिअ सिंधु करिअ मन रोसा ॥
कादर मन कहुँ एक अधारा । दैव दैव आलसी पुकारा ॥२॥

Naath daiv kar kavan bharosa Soshia sindhu karia man rosa ।
Kaadar man kahu ek adhara Daiv daiv aalasee pukaara ॥

सुनत बिहसि बोले रघुबीरा । ऐसेहिं करब धरहु मन धीरा ॥
अस कहि प्रभु अनुजहि समुझाई । सिंधि समीप गए रघुराई ॥३॥

Sunat bihasi bole raghubeera Aisehi karab dharahu man dheera ।
As kahi prabhu anujahi samuzaai Sindhu sameep gae Raghuraai ॥

प्रथम प्रनाम कीन्ह सिरु नाई । बैठे पुनि तट दर्भ डसाई ॥
जबहिं बिभीषन प्रभु पहिं आए । पाछें रावन दूत पठाए ॥४॥

Pratham pranaam keenh siru naai Baithe puni tat darbh dasaai ।
Jabahi bibheeshan prabhu pahi aae Paachhe raavan doot pathaae ॥

(दोहा)
सकल चरित तिन्ह देखे धरें कपट कपि देह ।
प्रभु गुन हृदयँ सराहहिं सरनागत पर नेह ॥ ५१ ॥

Sakal charit tinh dekhe dhare kapat kapi deh ।
Prabhu gun hriday saraahahi sarnaagat par neh ॥