राम-लक्ष्मणने स्वयंवर भूमि को देखा
 
(चौपाई)
पुर पूरब दिसि गे दोउ भाई । जहँ धनुमख हित भूमि बनाई ॥
अति बिस्तार चारु गच ढारी । बिमल बेदिका रुचिर सँवारी ॥१॥

चहुँ दिसि कंचन मंच बिसाला । रचे जहाँ बेठहिं महिपाला ॥
तेहि पाछें समीप चहुँ पासा । अपर मंच मंडली बिलासा ॥२॥

कछुक ऊँचि सब भाँति सुहाई । बैठहिं नगर लोग जहँ जाई ॥
तिन्ह के निकट बिसाल सुहाए । धवल धाम बहुबरन बनाए ॥३॥

जहँ बैंठैं देखहिं सब नारी । जथा जोगु निज कुल अनुहारी ॥
पुर बालक कहि कहि मृदु बचना । सादर प्रभुहि देखावहिं रचना ॥४॥

(दोहा)
सब सिसु एहि मिस प्रेमबस परसि मनोहर गात ।
तन पुलकहिं अति हरषु हियँ देखि देखि दोउ भ्रात ॥ २२४ ॥
 
રામ-લક્ષ્મણ સ્વયંવર સ્થાનની મુલાકાત લે છે
 
પૂર્વદિશામાં ઉભય ગયા, ધનુષ્યયજ્ઞનું સ્થાન મહા
નિર્મિત આકર્ષક જોયું, સ્થાપત્યથકી મન મોહ્યું.
 
ઢાળી ત્યાં શુભ છત સુવિશાળ વેદિકા વળી શ્રેષ્ઠ રસાળ.
અવલોકી એ સર્વ રહ્યા, પ્રશસ્તિકેરાં વચન કહ્યાં.
 
ચોદિશ કંચનમંચ વિશાળ વિરાજવાના જ્યાં મહિપાલ,
તેની પાછળ ચારે કોર મંચસમૂહ સોહતા ઓર.
 
નગરજનોને માટે ખાસ આસન રાખ્યાં ત્યાં ચોપાસ;
વિશાળ ઉજ્જવળ ઉત્તમ ધામ વિવિધ રંગના શોભાઠામ
સ્વતંત્ર સ્ત્રીઓકાજ કર્યાં સ્વર્ગથકી વધુ સુખદ તમામ.
 
(દોહરો)         
મિથિલાનાં શિશુએ સરસ સ્થાન બતાવ્યું એ,
પામ્યાં હર્ષ નિહાળતાં બંને બાંધવને.