તેરો કોઈ નહીં રોકણહાર મગન હુઈ મીરાં ચલી

લાજ શરમ કુલ કી મર્યાદા શિર સે દૂર કરી;
માન અપમાન દોઉ ધર પટકે નિકસી જ્ઞાન ગલી.

ઊંચી અટરીયાં લાલ કિંવડીયા, નિર્ગુણ સેજ બીછી
પચરંગી ઝાલર શુભ સોહે, ફુલન ફુલ કલી.

બાજુબંધ કડૂલા સોહે, સિંદૂર માંગ ભરી,
સુમિરન થાળ હાથ મેં લીન્હો, શોભા અધિક ખરી.

સેજ સુષમણા મીરાં સોહે, શુભ હૈ આજ ધડી,
તુમ જાઓ રાણા ઘર અપને, મેરી થારી નહીં સરી.

– મીરાંબાઈ
——
तेरो कोई नहिं रोकणहार, मगन होइ मीरा चली ॥

लाज सरम कुल की मरजादा, सिरसै दूर करी ।
मान-अपमान दोऊ धर पटके, निकसी ग्यान गली ॥

ऊंची अटरिया लाल किंवड़िया, निरगुण-सेज बिछी ।
पंचरंगी झालर सुभ सोहै, फूलन फूल कली ॥

बाजूबंद कडूला सोहै, सिंदूर मांग भरी ।
सुमिरण थाल हाथ में लीन्हों, सौभा अधिक खरी ॥

सेज सुखमणा मीरा सौहै, सुभ है आज घरी ।
तुम जाओ राणा घर अपणे, मेरी थांरी नांहि सरी ॥