પ્યારે દરસન દીજ્યો આય,
તુમ બિન રહ્યો ન જાય.

જળ બિન કમલ, ચંદ બિન રજની,
ઐસે તુમ દેખ્યા બિન સજની,
આકુળ વ્યાકુળ ફિરૈ રૈન દિન,
બિરહ કલેજો ખાય … તુમ બિન.

દિવસ ન ભૂખ નીંદ નહીં રૈના,
મુખસૂં કહત ન આવે બૈના,
કહા કહૂં કછુ કહત ન આવે,
મિલકર તપત બુઝાય … તુમ બિન.

કયું તરસાવો અંતરજામી
આન મિલો કિરપા કર સ્વામી,
મીરાં દાસી જનમ જનમકી,
પડી તુમ્હારે પાય … તુમ બિન.

– મીરાંબાઈ