उमा-महेश का विवाह
 
(चौपाई)
बोलि सकल सुर सादर लीन्हे । सबहि जथोचित आसन दीन्हे ॥
बेदी बेद बिधान सँवारी । सुभग सुमंगल गावहिं नारी ॥१॥
 
सिंघासनु अति दिब्य सुहावा । जाइ न बरनि बिरंचि बनावा ॥
बैठे सिव बिप्रन्ह सिरु नाई । हृदयँ सुमिरि निज प्रभु रघुराई ॥२॥
 
बहुरि मुनीसन्ह उमा बोलाई । करि सिंगारु सखीं लै आई ॥
देखत रूपु सकल सुर मोहे । बरनै छबि अस जग कबि को है ॥३॥
 
जगदंबिका जानि भव भामा । सुरन्ह मनहिं मन कीन्ह प्रनामा ॥
सुंदरता मरजाद भवानी । जाइ न कोटिहुँ बदन बखानी ॥४॥
 
(छंद)
कोटिहुँ बदन नहिं बनै बरनत जग जननि सोभा महा ।
सकुचहिं कहत श्रुति सेष सारद मंदमति तुलसी कहा ॥
छबिखानि मातु भवानि गवनी मध्य मंडप सिव जहाँ ॥
अवलोकि सकहिं न सकुच पति पद कमल मनु मधुकरु तहाँ ॥
 
(दोहा)
मुनि अनुसासन गनपतिहि पूजेउ संभु भवानि ।
कोउ सुनि संसय करै जनि सुर अनादि जियँ जानि ॥ १०० ॥
 
ઉમા-મહેશના લગ્નનું વર્ણન
 
સુરને સાદર સકળ બોલાવ્યા, યોગ્ય આસન સહુએ શોભાવ્યાં;
વેદી વેદાનુસાર કરાવી, ગાતી સુભગ સુમંગલ નારી.
 
દિવ્ય સિંહાસન વિધિએ રચેલું, એનું વર્ણન કોઇ કરે શું;
બેઠા શિવ વિપ્રને શિર નામી સ્મરી હૃદયે નિજ પ્રભુ રઘુરાઇ.
 
પછી મુનિએ ઉમાને બોલાવી, સખી શણગારતાં લઇ આવી;
નીરખી રૂપ સકળ સુર મોહ્યા, કવિ એવો છે જગમાં કો આ
કરે વર્ણન સુંદરતાનું રૂપ દેખીને દિવ્ય ઉમાનું ?
 
(છંદ)
ના કોટિ વદને થાય વર્ણન જગતજનની રૂપનું,
સંકોચ પામે શેષ શારદ વેદ, મારું શું ગજું;
રસખાણ ગિરિજા શિવ સમીપે મધ્ય મંડપમાં ગઇ,
મનમધુપ પદકમળે ન પણ સંકોચવશ જોઇ શકી.
 
(દોહરો)       
શંભુ ભવાનીએ કર્યું ગણપતિ પૂજન ત્યાં;
શંકા ના કરશો સુણી; સુર અનાદિ સઘળા.