માઈ, મૈંને ગોવિંદ લીન્હો મોલ.

કોઈ કહે હલકા કોઈ કહે ભારે,
લિયા તરાજુ તોલ,
કોઈ કહે સસ્તા, કોઈ કહે મહેંગા,
કોઈ કહે અનમોલ. … માઈ મૈંને.

સુર નર મુનિ જાકો પાર ન પાવૈ
ઢક દિયા પ્રેમ પટોલ
વૃંદાવન કી કુંજગલીન મેં,
લીન્હો બજાકે ઢોલ. … માઈ મૈંને.

ઝહર પિયાલા રાણાજી ભેજ્યાં
પિયા મૈં અમૃત ઘોલ
મીરાં કે પ્રભુ દર્શન દીજ્યો,
પૂરવ જનમ કા કોલ. … માઈ મૈંને.

– મીરાંબાઈ

( નોંધ – આ ભજનના બે અલગ સંસ્કરણો – હિન્દી તથા રાજસ્થાની ભાષામાં પ્રચલિત છે. )

माई री म्हाँ लिया गोविन्दा मोल ।

थें कह्याँ छाणे म्हाँ काँ चोड्डे लियाँ बजन्ता ढोल ।
थें कह्याँ मुँहघो म्हाँ कह्याँ सस्तो लिया री तराजाँ तोल ।

तण वारां म्हाँ जीवण वारां, वारां अमोलक मोल ।
मीरां कूं प्रभु दरसण दीज्याँ, पूरब जनम को कोल ।
—-
माई री, मैं तो लीन्हो गोविन्दा मोल ।

कोई कहे मँहगा, कोई कहे सस्ता, लियो तराजू तोल ।
ब्रज के लोग करै सब चर्चा, लियो बजा के ढोल ।

सुर नर मुनि जाकि पार न पावै, ढक लिया प्रेम पटोल ।
जहर पियाला राणा जी भेज्यां, पिया मैं अमृत घोल ।

मीरां प्रभु के हाथ बिकानी, सरबस दीना मोल ।