रावण ने संधि की दरखास्त को नकार दिया

सुनत सभय मन मुख मुसुकाई । कहत दसानन सबहि सुनाई ॥
भूमि परा कर गहत अकासा । लघु तापस कर बाग बिलासा ॥१॥

Sunat sabhay man much musukaai Kahat dasaanan sabahi sunaai ।
Bhoomi para kar gahat akaasa Laghu taapas kr bag bilaasa ॥

कह सुक नाथ सत्य सब बानी । समुझहु छाड़ि प्रकृति अभिमानी ॥
सुनहु बचन मम परिहरि क्रोधा । नाथ राम सन तजहु बिरोधा ॥२॥

Kah suk naath satya sb baanee Samuzahu chhadi prakruti abhimaanee ।
Sunau bachan mam parihari krodha Naath Raam san tajahu birodha ॥

अति कोमल रघुबीर सुभाऊ । जद्यपि अखिल लोक कर राऊ ॥
मिलत कृपा तुम्ह पर प्रभु करिही । उर अपराध न एकउ धरही ॥३॥

Ati komal Raghubeer subhaaoo Jadhyapi akhil lok kar raaoo ।
Milat krupa tumh par prabhu karihee Ur aparaadh na ekau dharihee ॥

जनकसुता रघुनाथहि दीजे । एतना कहा मोर प्रभु कीजे ॥
जब तेहि कहा देन बैदेही । चरन प्रहार कीन्ह सठ तेही ॥४॥

Janaksuta Raghenaathhi deeje Etana kaha mor prabhu keeje ।
Jab tehi kahaa den baidehee Charan prahaar keenh sath tejee ॥

नाइ चरन सिरु चला सो तहाँ । कृपासिंधु रघुनायक जहाँ ॥
करि प्रनामु निज कथा सुनाई । राम कृपाँ आपनि गति पाई ॥५॥

Naai charan siru chala so tahaa Krujpasindhu Raghunaayak jahaa ।
Kari pranaam nij katha sunaai Raam krupa aapani gati paai ॥

रिषि अगस्ति कीं साप भवानी । राछस भयउ रहा मुनि ग्यानी ॥
बंदि राम पद बारहिं बारा । मुनि निज आश्रम कहुँ पगु धारा ॥६॥

Rishi agasti kee saap bhavaanee Raachhas bhayau raha muni gyaanee ।
Bandi Raam pad baarahi baara Muni nij aashram kahu pagu dhaara ॥

(दोहा)
बिनय न मानत जलधि जड़ गए तीनि दिन बीति ।
बोले राम सकोप तब भय बिनु होइ न प्रीति ॥ ५७ ॥

Binay na maanat jaladhi jad gae teeni din beeti ।
Bole Raam sakop tab bhay binu hoi na preeti ॥