सुरसा ने हनुमान की परीक्षा की

जात पवनसुत देवन्ह देखा  । जानैं कहुँ बल बुद्धि बिसेषा ॥
सुरसा नाम अहिन्ह कै माता  । पठइन्हि आइ कही तेहिं बाता ॥१॥

Jaat pavansut devanh dekha Jaanai kahu bal buddhi bisesha ।
Surasa naam ahinh kai maata Pathainhi aai kahi tehi baata ॥

आजु सुरन्ह मोहि दीन्ह अहारा  । सुनत बचन कह पवनकुमारा ॥
राम काजु करि फिरि मैं आवौं  । सीता कइ सुधि प्रभुहि सुनावौं ॥२॥

Aaju suranh mohi deenh ahaara Sunat bachan kah pavankumaara ।
Raam kaaju kari phiri mai aavau Sita kai sudhi prabhuhi sunaavau ॥

तब तव बदन पैठिहउँ आई  । सत्य कहउँ मोहि जान दे माई ॥
कवनेहुँ जतन देइ नहिं जाना  । ग्रससि न मोहि कहेउ हनुमाना ॥३॥

Tab tav badan paithihau aai Satya kahau mohi jaan de maai ।
Kavanehu jatan dei nahi jaana Grasai na mohi kaheu Hanumaana॥

जोजन भरि तिहिं बदनु पसारा  । कपि तनु कीन्ह दुगुन बिस्तारा ॥
सोरह जोजन मुख तेहिं ठयऊ  । तुरत पवनसुत बत्तिस भयऊ ॥४॥

Jojan bhari tehi badanu pasaara Kapi tanu keenh dugun Bistaaraa।
Sorah jojan mukh tehi thayau Turat pavan sut battis bhayau ॥

जस जस सुरसा बदनु बढ़ावा  । तासु दून कपि रूप देखावा ॥
सत जोजन तेहिं आनन कीन्हा  । अति लघु रूप पवनसुत लीन्हा ॥५॥

Jas jas surasa badanu badhaava Taasu doon kapi roop dekhaava ।
Sat jojan tehi aanan keenha Ati laghu roop pavanasut leenha ॥

बदन पइठि पुनि बाहेर आवा  । मागा बिदा ताहि सिरु नावा ॥
मोहि सुरन्ह जेहि लागि पठावा  । बुधि बल मरमु तोर मैं पावा ॥६॥

Badan paithi puni baaher aava Maaga bida taahi siru naava ।
Mohi suranh jehi laagi pathaava Buddhi bal maramu tor mai paava॥

(दोहा)
राम काजु सबु करिहहु तुम्ह बल बुद्धि निधान  ।
आसिष देइ गई सो हरषि चलेउ हनुमान ॥ २ ॥

Raam kaaju sabu karihahu tumh bal buddhi nidhaan
Aasish dei gai so harashi chaleu Hanumaan ॥